Gałwuny (niem. Gross Galbuhnen) wieś położona jest przy drodze Kętrzyn-Bartoszyce, tuż za Kętrzynem. We wczesnym średniowieczu teren wsi zamieszkały był przez Prusów, pierwotnych mieszkańców tej ziemi. W Gałwunach znajdowały się dwa grodziska pruskie w pobliżu rzeki Guber (W tamtych czasach rzeka służyła do komunikacji wodnej). Jedno z nich nazywane było „Schancenberg". Pierwsza pisemna wzmianka o wsi w czasach krzyżackich pochodzi z 1422 r. Była to wieś chłopska o powierzchni 9 włók. We wsi były dwie karczmy. Wieś należała do parafii św. Jerzego w Kętrzynie, także w czasach protestanckich, współcześnie należy do parafii św. Jacka w Kętrzynie. W XVII w. we wsi mieszkało sporo Polaków. Najbardziej znanym ich przedstawicielem był Jan Suchodolski brat Samuela Suchodolskiego ze Starej Różanki. Ten ostatni znany był jako kartograf, projektant kanałów mazurskich i architekt. Jan Suchodolski należał do grupy braci polskich wypędzonych z Rzeczypospolitej za przekonania religijne.

     W XVIII w. we wsi superintendent (funkcja w kościele luterańskim) Andrzej Szuman z Kętrzyna zorganizował tu szkołę (szkoła jednoklasowa). Wcześniej we wsi na folwarku użytkowanym przez Suchodolskiego najprawdopodobniej funkcjonowała szkoła domowa braci polskich. W tego typu szkołach nauką objęte były dzieci wszystkich braci polskich mieszkających we wsi. Nauka pisania i czytania na „Katechizmie Rakowskim" odbywała się w języku polskim. (Dodruki „Katechizmu" robione były w Holandii). Najbardziej zdolni uczniowie ze szkoły domowej trafiali do szkoły o wyższym poziomie nauczania, w tym wypadku do Starej Rudówki k/ Rynu.

     Szkoła w Gałwunach przed 1945 r. funkcjonowała jako szkoła dwuklasowa w nowym budynku z 1935 r. W 1970 r. we wsi była szkoła ośmioklasowa z punktem bibliotecznym. We wsi do 1930 r. funkcjonował wiatrak typu holenderskiego. Tego typu wiatraki na Mazurach upowszechnili bracia polscy. W Gałwunach przed 1945 r. funkcjonowała duża cegielnia. Była to firma funkcjonująca na zasadzie spółki, a jej produkty trafiały głównie do Kętrzyna. Hala składowa na cegły po 1945 służyła jako magazyn Centrali Nasiennej, a obecnie jest własnością prywatną. Na ternie Gałwun w czasie I wojny światowej zorganizowano lotnisko polowe. Obszar ten później służył jako poligon dla miejscowej jednostki w ówczesnym Rastenburgu, a po 1945 r. był poligonem Wojsk Ochrony Pogranicza. W czasie II wojny światowej w rejonie tym znajdowały się składy amunicji.

     W 1785 r. we wsi było 20 budynków mieszkalnych, a w 1818 r. 18 budynków i 132 mieszkańców. Folwark w Gałwunach w 1913 r. miał powierzchnię ogólną 229 ha, w tym 185 ha użytków rolnych. W gospodarstwie tym prowadzono hodowlę: bydła134 szt., w tym 75 krów, 43 konie i 180 świń. W 1939 r. Gałwuny wraz przysiółkami miały 363 mieszkańców.

     W latach 1954-1957 Gałwuny były siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej, a w 1957 r. powstało tu Kółko Rolnicze, jedno z pierwszych na terenie powiatu kętrzyńskiego.

    W 1970 r. we wsi mieszkało tu 225 osób, a w 2000 r. 161 osób. Wieś jest siedzibą sołectwa do którego należą następujące wsie: Borki, Kaskajmy, Katkajmy, Olchowo i Ostry Róg.

W Gałwunach funkcjonuje gospodarstwo agroturystyczne pana Dariusza Kruk. Dane adresowe gospodarstwa: Gałwuny 13, tel. (089) 752 1341, 507 789 474. W gospodarstwie jest 15 koni wykorzystywanych do jazdy wierzchem, przejazdów zaprzęgami konnymi i organizacji kuligów. W gospodarstwie jest staw, gdzie można wędkować oraz bar gdzie goście mogą skorzystać z posiłków. (as)