Wieś Mołdyty w gminie Bisztynek przez wieki należała do komornictwa reszelskiego i do Reszla z Mołdyt jest znacznie bliżej niż do Bisztynka. Mołdyty przez kilka stuleci były majątkiem szlacheckich rodzin o nazwiskach: Luzjańscy, Czarlińscy, Kurowscy i Stanisławscy. Kilku przedstawicieli tych rodzin pełniło funkcję wójta warmińskiego - jakby świeckiego premiera (odpowiadał za sprawy gospodarcze i wojskowe) w biskupim księstwie warmińskim wchodzącym w skład I Rzeczypospolitej do pierwszego rozbioru Polski. Mieczysław Orłowicz autor przewodnika wydanego po I wojnie światowej opisującego teren Warmii i Mazur o Mołdytach pisze w sposób następujący "Moldyty-Moldity (Molditten) z dworkiem, gdzie niegdyś utrzymywał August II jedną ze swych kochanek, której dzieci otrzymały nazwę hr, Zeugun [Seegut, Zeiguth]." Król August II Mocny (ur. 1670 – zm. 1733) z całą pewnością w Małdytach nie był. Znany jest jego pobyt na Mazurach z roku 1698, kiedy uczestniczył w wielkim polowaniu w okolicach Pisza.

Czytaj więcej...

     Na początku 1919 roku został aresztowany wikariusz parafii św. Katarzyny w Kętrzynie Ks. Wojciech Rogaczewski (1888-1944). Powodem jego aresztowania były jego działania na rzecz sprawy polskiej. Rogaczewski był w Kętrzynie od 1914 r. W czasie I wojny światowej opiekował się polskimi robotnikami sezonowymi, jeńcami z armii carskiej oraz rannymi żołnierzami z armii pruskiej. Tym drugim (Mazurzy, Wielkopolanie) w szpitalu wojskowym jako kapłan udzielał ostatniej posługi w ich ojczystym języku. Wielu z żołnierzy z armii carskiej i pruskiej spoczywających na cmentarzu z I wojny światowej w Kętrzynie (obok zajazdu „"Agros") ostatnią rozmowę w języku polskim przeprowadziło z wikariuszem ze św. Katarzyny. Ks. Rogaczewski angażował się szczególnie w ożywienie polskiego ruchu narodowego, przy parafii w Kętrzynie i sąsiednich miejscowościach. Wygłaszał polskie kazania w pobliskiej Świętej Lipce. Zorganizowany przez niego polski chór dziecięcy wystąpił z polskimi kolędami na Pasterce w kościele św. Katarzyny w Kętrzynie w roku 1918.

Czytaj więcej...

      Gałwuny (niem. Gross Galbuhnen) wieś położona jest przy drodze Kętrzyn-Bartoszyce, tuż za Kętrzynem. We wczesnym średniowieczu teren wsi zamieszkały był przez Prusów, pierwotnych mieszkańców tej ziemi. W Gałwunach znajdowały się dwa grodziska pruskie w pobliżu rzeki Guber (W tamtych czasach rzeka służyła do komunikacji wodnej). Jedno z nich nazywane było „Schancenberg". Pierwsza pisemna wzmianka o wsi w czasach krzyżackich pochodzi z 1422 r. Była to wieś chłopska o powierzchni 9 włók. We wsi były dwie karczmy. Wieś należała do parafii św. Jerzego w Kętrzynie, także w czasach protestanckich, współcześnie należy do parafii św. Jacka w Kętrzynie. W XVII w. we wsi mieszkało sporo Polaków. Najbardziej znanym ich przedstawicielem był Jan Suchodolski brat Samuela Suchodolskiego ze Starej Różanki. Ten ostatni znany był jako kartograf, projektant kanałów mazurskich i architekt. Jan Suchodolski należał do grupy braci polskich wypędzonych z Rzeczypospolitej za przekonania religijne.

Czytaj więcej...

     Ze wspomnień profesora Władysława Bartoszewskiego w których zawarty jest opis pogrzebu Pawła Jasienicy w Warszawie dnia 22 sierpnia 1970 r.: - „Obok leży Mikołaj Beynar, muzyk. To ojciec Pawła, zmarły zaledwie przed ośmiu laty. Matka jest na pogrzebie, wieziona na wózku za trumną."

Paweł Jasienica, właściwie Leon Lech Beynar (ur.1909 r. w Symbirsku, późn. Ulianowsk (Rosja) – zm.1970 r. w Warszawie), polski historyk, pisarz, publicysta m.in. w „Tygodniku Powszechnym". Autor Polski Piastów (1960), Polski Jagiellonów (1963), Rzeczpospolitej Obojga Narodów (cz. 1-3, 1967-1972). Leon Beynar ukończył historię na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie. W czasie studiów należał do Akademickiego Klubu Włóczęgów. Kolegami klubowymi późniejszego Jasienicy byli m.in.: Wacław Korabiewicz (pisarz) i Jerzy Czarnocki (łąkarz – zmarł w RRZD Bęsia, miejscowość między Reszlem, a Biskupcem).

Czytaj więcej...